Vein-matching nie ogranicza się do projektów kamiennych. Każdy materiał opowiada swoją historię na powierzchni: chłodna elegancja marmuru, trwałość granitu i ciepło drewna.

Nawet w projektach designerskich wykorzystujących fizyczne właściwości drewna, szczególne znaczenie ma dopasowanie żył między panelami, słoje drewna muszą tworzyć ciągłość, aby przestrzeń zachowała spójny charakter. W zależności od orientacji słoje paneli drewnianych mogą całkowicie zmienić odbiór wnętrza i jego estetykę.

Napisaliśmy także artykuł o vein-matching przy tworzeniu blatów kuchennych i łazienkowych z kamienia.

Vein-matching można stosować również w pracach stolarskich. Dzięki tej technice słoje drewna w panelach są wyrównywane, aby uzyskać naturalny i ciągły efekt estetyczny, zwłaszcza w miejscach łączeń.

Nie chodzi tylko o proste zestawienie element drewnanych, lecz o stworzenie wrażenia, że panele pochodzą z jednego, dużego bloku drewna, co zapewnia spójność końcowego efektu.

Aby zrozumieć sztukę vein-matching w stolarstwie, trzeba wiedzieć, jak traktowane są słoje drewna.

Podstawą jest fornirowanie, technika polegająca na pokrywaniu paneli cienkimi warstwami drogocennych gatunków drewna. Vein-matching można stosować zarówno do drewna litego, jak i forniru, ale w tym drugim przypadku jest szczególnie skuteczny. Dwa ciągłe arkusze forniru mają niemal identyczne słoje paneli drewnianych, co pozwala uzyskać harmonijną i bardzo efektowną powierzchnię.

Aby wykonać vein-matching w stolarstwie, stosuje się różne techniki wyrównywania słojów drewna. Metody te wynikają z rozmieszczenia fornirów na danym panelu.

Do najczęstszych technik vein-matching należą:

• Lustrzane dopasowanie: każdy arkusz używany do fornirowania drewna pochodzi z tej samej sekwencji cięcia. Wzór jest symetryczny, jak strony otwartej książki.
• Ciągłe dopasowanie: przylegające arkusze układane są jeden obok drugiego, w kolejności. Dzięki temu słoje drewna są ciągłe i harmonijne.
• Naprzemienne: mniej popularna wariacja, w której słoje są ustawione w przeciwnych kierunkach (jeden w górę, następny w dół), tworząc dynamiczny i rytmiczny efekt na powierzchni.

Istnieją metody vein-matching, które łamią schematy i niekoniecznie dążą do ciągłości słojów drewna. Poznajmy je razem.

• Mismatch: arkusze forniru nie podążają za określonym wzorem. W efekcie końcowym powstają mocne kontrasty kolorystyczne i bardziej chaotyczny układ słoje paneli drewnianych.
• Efekt listwy: panele różnią się znacznie pod względem koloru, włókien i szerokości, ponieważ nie pochodzą z tego samego kawałka drewna. Efekt estetyczny przypomina wygląd podłogi z parkietu.

Jesteś ciekaw, jak możemy wspierać Cię w codziennej pracy stolarskiej?

W niektórych pracach stolarskich słoje drewna są wykorzystywane nie tylko do zachowania ciągłości, ale także do tworzenia efektownych kompozycji geometrycznych. Są to rozwiązania, które, choć inspirowane zasadą vein-matching, czasami zbliżają się do intarsji, gdzie układ fornirów ma wartość bardziej dekoracyjną niż techniczną.

• Wzór diamentowy: cztery panele drewniane o prostych słojach są dopasowywane tak, aby na całym panelu powstał kształt diamentu.
• Wzór promieniowy: vein-matching w stolarstwie łączy się tu ze sztuką. Panele drewniane tworzą promienisty wzór, zapewniając szczególnie efektowny efekt wizualny.
• Wzór jodełkowy: arkusze forniru są cięte w taki sposób, aby utworzyć wzór przypominający jodełkę, powtarzający się prostopadle.

Chcesz dowiedzieć się, jak EasyWOOD może wspierać Cię w Twoich projektach drewnianych?